O Konferencji | Udział | Edycje | Kontakt
Od 2002 roku Studium Europy Wschodniej corocznie w grudniu organizuje Międzynarodową Sesję Kaukazologiczną im. św. Grzegorza Peradze. Konferencja dotyczy zagadnień współczesnego oblicza Kaukazu. Tematyka społecznych i kulturowych aspektów transformacji w krajach zakaukaskich, kwestia demokratyzacji i zmian systemowych jest przedmiotem referatów i dyskusji. Dyskusja obejmuje aktualne projekty polityczne, kwestie konfliktów terytorialnych prowadzących do powstania niestabilnych stref na Kaukazie, relacje UE i Stanów Zjednoczonych z krajami zakaukaskimi w kontekście bezpieczeństwa energetycznego w regionie, jak również rosyjskiej polityki zagranicznej wobec Zakaukazia.
Konferencja jest także spotkaniem badaczy historii i kultury Kaukazu. Zgodnie z naszą tradycją podczas Sesji „Peradze Lectures” prowadzimy dyskusje na temat: Kościół bizantyński i Chrześcijaństwo bizantyńskie – zjawiska kościołów narodowych, które powstawały w wielu rejonach należących do Cesarstwa Bizantyńskiego albo ściśle z nim związanych, takich jak Gruzja, Armenia, Kaukaska Albania; Misje, chrześcijaństwo i ortodoksja. Poznanie złożonej i różnorodnej mozaiki Kościołów chrześcijańskich na Kaukazie był nieodzowne dla zrozumienia średniowiecznej i współczesnej historii Zakaukazia.
Patronat nad konferencją objął Pan Lech Kaczyński Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Konferencja odbywa się w języku angielskim i polskim. Studium wydaje zbiorowy tom zawierający wybrane referaty w piśmie naukowym „Pro Georgia. Journal of Kartvelological Studies”.
Święty Grzegorz Peradze urodził się 13 września 1899 roku w Bakurciche (prowincja Kacheti) w Gruzji; kapłan Kościoła Gruzińskiego, żołnierz w okresie obrony niepodległości Gruzji przed bolszewikami w 1921 roku, następnie aż do końca życia na emigracji. Odbył rozległe studia teologiczne w Niemczech, doktor patrologii Uniwersytetu w Bonn, badacz i wydawca tekstów z dziejów Kościoła i żywotów świętych. Poliglota.
W 1931 roku złożył w greckiej katedrze w Paryżu śluby zakonne i przyjął święcenia kapłańskie. Związał się z gruzińską parafią w Paryżu, gdzie został mianowany jej pierwszym proboszczem. Tamże założył (1931) i redagował rocznik naukowy „Dżwari Wazysa”. W styczniu 1934 roku Grzegorz Peradze otrzymał w greckiej katedrze św. Sofii w Londynie godność archimandryty. W 1935 roku odbył podróż religijną i jednocześnie naukową do Rumunii, Bułgarii i Grecji (Góra Atos, Tesalonika). W 1936 roku udał się także do Ziemi Świętej i Syrii.
W 1933 roku prawosławny Metropolita Dionizy (Waledyński) zaprosił go do Warszawy proponując mu stanowisko profesora patrologii i kierownika seminarium patrystycznego w Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego. Wykład inauguracyjny ks. Grzegorz Peradze wygłosił 7 grudnia 1933 roku. Poza pracą wydawniczą i naukową, czynnie uczestniczył w życiu licznej kolonii gruzińskiej w Polsce.
W maju 1942 roku w Warszawie został aresztowany przez gestapo. Bezpośrednim powodem aresztowania była prowokacja i donos. Najpierw osadzono go w więzieniu na Pawiaku w Warszawie, a w listopadzie 1942 roku przewieziono do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Tam, poświęcając się za innych uwięzionych, zakończył życie w dniu 6 grudnia 1942 roku.
We wrześniu 1995 roku na soborze Kościoła Gruzińskiego ks. Grzegorz Peradze został kanonizowany jako „święty męczennik” i jako taki uznawany jest również przez Kościół Prawosławny w Polsce.
