Objazdy naukowe

Studia Wschodnie na Uniwersytecie Warszawskim mają niezbyt długą tradycję, widać jednak starania kadry dydaktycznej o powiązanie wykładów z aktualnymi problemami regionu. Wykładowcom zależy także na wykształceniu u studentów nie tylko postaw eksperckich, ale i obywatelskich, tudzież odpowiedzialności sąsiedzkiej i zachowań, które – jak podczas Pomarańczowej Rewolucji – wzbudziły solidarność różnych środowisk akademickich.

Niebagatelną rolę odgrywają w tym procesie objazdy naukowe, podczas których studenci bezpośrednio stykają się z rzeczywistością państw Europy Wschodniej. Dwa tygodnie w trasie, kiedy zawieszony jest normalny tryb zajęć, a studenci przemierzając setki kilometrów, poznają liczne zabytki kultury oraz lokalne elity społeczne ożywiające w nich nowe treści. Nawiązywane wówczas kontakty osobiste służą potem naukowej wymianie myśli, literatury, czy informacji o konferencjach i innych wydarzeniach. Integrują się też sami studenci, pokonując istniejące między nimi niekiedy bariery. Mamy nadzieję, że odegra to ważną rolę w ich przyszłych losach. Każdy kolejny objazd niesie bowiem nowe wyzwania organizacyjne i ambicje naukowe.

Objazdy naukowe studentów Studiów Wschodnich są coraz bardziej zinstytucjonalizowane. Ustaliły się ich wiosenne terminy, zasady organizacyjne, udział profesorów i zaangażowanie studentów, do których obowiązków na trwałe weszły: prezentacja zabytku i referat z historii lub współczesności regionu. Z perspektywy kilku lat chwile spędzone podczas objazdów naukowych wydają się rządzić innymi regułami niż te w Warszawie. Wrażenie potęgują różnice czasu, kalendarzy liturgicznych, dystansu wobec komunistycznej przeszłości. Wspominane zdarzenia z różnych objazdów przeplatają się nawzajem i trudno dociec rzeczywistej chronologii. Traci znaczenie nawet ich kolejność. Pozostają jedynie głęboko pozostające w świadomości doznania.

autor: Andrzej Buczyński