W 2020 kończy się umowa o rosyjskich bazach wojskowych na Białorusi. Co będzie dalej?

07-08-18 Promocja 0 comment

Białoruska opozycyjna partia BNF (Białoruski Front Ludowy) pyta ministra obrony kraju Andreja Raukoua o przyszłości rosyjskich obiektów wojskowych na terytorium Białorusi. Są to: 43 Centrum Komunikacji Marynarki Rosyjskiej w Wilejce  oraz  stacja radarowa „Wołga” w Baranowiczach

Istnienie tych baz reguluje porozumienie z 1995 roku między rządami Białorusi i Rosji. Okres obowiązywania umowy wynosi 25 lat i upływa w 2020 roku, podkreślają w BNF.

W odpowiedzi minister obrony Andrei Raukou poinformował, że porozumienie w sprawie rozmieszczenia obiektów wojskowych weszło w życie 7 czerwca 1996 roku (a więc okres stacjonowania ma trwać do  7 czerwca 2021). Minister wspomniał, że  o ewentualnym zamiarze nie przedłużania  umów Białoruś ma poinformować stronę rosyjską do 6 czerwca 2020 r.

Ministerstwo Obrony podkreśliło, że ocena umów i losy jej kontynuacji „będą rozpatrywane przez resort z uwzględnieniem  białoruskich interesów narodowych”.

„Partia BNF uważa za niedopuszczalne rozmieszczanie  rosyjskich obiektów wojskowych na Białorusi” – oświadczył  lider ugrupowania Ryhor Kastusiou. – „Te bazy, w przypadku konfliktu między Rosją, a Zachodem, spowodują, że nasz kraj stanie się obiektem ataku, co jest szczególnie niebezpieczne w sytuacji eskalacji napięcia międzynarodowego w regionie spowodowanej  rosyjską  agresją wobec państw ościennych”.

Zdaniem polityka, argumenty użyte dla uzasadnienia umieszczenia tych obiektów na Białorusi w połowie lat 90-ch (obietnica obniżki cen surowców  energetycznych ze strony Rosji) obecnie nie obowiązują: partnerstwo wojskowe nie powstrzymuje  bowiem ani  energetycznego szantażu ze strony Moskwy, ani wojen handlowych między Białorusią i Rosją.

Obiekty „Wilejka” i „Baranowicze” to pistolet, który Federacja Rosyjska trzyma przy głowie Białorusi – twierdzi opozycyjny polityk, dlatego Białoruski Front Ludowy planuje  dalsze nagłaśnianie  tego problemu w celu zwrócenia  uwagi opinii publicznej.

Źródło: Nasza Niwa, Biełta, BiełaPAN, Biełorusskij Partizan

Opracowanie BIS — Biuletyn Informacyjny Studium