Estońskie Muzeum Okupacji otwiera 18 stycznia wystawę „Jak Narwa pozostała w Estonii”, która opowiada o referendum z 1993 roku w sprawie autonomii Narwy – miasta na wschodzie Estonii z przeważającą ludnością rosyjskojęzyczną.

Jak czytamy w informacji prasowej, „po upadku Związku Sowieckiego znaczna część ludności rosyjskojęzycznej w Estonii została zaniedbana przez administrację państwową. Powszechne niezadowolenie wywołało także  przyjęcie przez estoński parlament  kilku ważnych aktów prawnych znacznie ograniczających  polityczne możliwości tej grupy. Chodziło m.in. o status prawny, większość  rosyjskojęzycznych mieszkańców straciła bowiem obywatelstwo i została bezpaństwowcami

W tej sytuacji, w położonej w pobliżu granicy rosyjskiej Narwie 16–17 lipca 1993 roku odbyło się referendum w sprawie autonomii, chodziło o możliwość wetowania  przez  miejscowe samorządy, zaleceń władzy centralnej. Mimo poparcia dla autonomii ze strony miejscowej ludności, do jej powołania nie doszło.

– Obecnie w mediach, również światowych, dużo mówi się o Narwie, która pozostała w Estonii, jako o regionie, stanowiącym zagrożenie dla bezpieczeństwa Estonii, ale nic się  nie wspomina o tym, że największy kryzys w tej miejscowości już dawno przeszedł do historii – podkreśla kurator wystawy Ivan Ławrientjew dodając, że wydarzenie  z 1993 r.  są zupełnie wyjątkowe,  gdyż nigdy przedtem ani  potem nie doszło do tak radykalnych działań ze  strony jakiegokolwiek samorządu Republiki Estońskiej.

Źródło: DELFI Žinios, Lietuvos rytas, DELFI.lv, Eesti Rahvusringhääling

Opracowanie BIS – Biuletyn Informacyjny Studium