14 września 2020, w dwudziestą rocznicę śmierci, odbyła się konferencja poświęcona Jerzemu Giedroyciowi. Konferencja odbyła się jednocześnie w Warszawie, Kijowie, Wilnie, Mińsku i Maisons-Laffitte – miejscach, które odegrały największą rolę w życiu i działalności Jerzego Giedroycia.

Uczestnicy konferencji porozumiewali się za sobą za pośrednictwem łączy internetowych. Podczas otwarcia konferencji mieliśmy możliwość odbycia wirtualnej wycieczki po Domu „Kultury” w Maisons-Laffitte. W dalszej części spotkania odbyły się trzy sesje panelowe: „Jerzy Giedroyć jakim go pamiętam…”, „Koncepcja ULB”, „Dziedzictwo Giedroycia w dzisiejszych czasach” oraz prezentacja książki Korespondencja 1950-2000, Jerzy Giedroyc, Bohdan Osadczuk pod redakcją Bogumiły Berdychowskiej i Marka Żebrowskiego.

Wydarzeniem specjalnym o niezwykle doniosłym znaczeniu było przekazanie do Studium Europy Wschodniej maski pośmiertnej Jerzego Giedroycia, autorstwa Pawła Jocza, ze zbiorów prof. Andrzeja Strumiłły. Uroczystość odbyła się w budynku dawnego BUWu, pod tablicą poświęconą Jerzemu Giedroyciowi.

Przy wykorzystaniu wszystkich zapasów dyplomacji udało mi się przekonać panią Annę Strumiłło do wypożyczenia maski, która trafiła do rąk jej ojca, prof. Andrzeja Strumiłły, dla uczczenia tego 20-lecia – powiedział dyr Jan Malicki.

Pochodzący z książęcego rodu Jerzy Giedroyc był uznanym publicystą, wydawcą, epistolografem i działaczem emigracyjnym. W latach 1924-1929 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1998 roku przyznano mu tytuł doktora honoris causa UW. Założył i redagował m.in. polskie emigracyjne pismo „Kultura”, wydawane przez Instytut Literacki, w 1947 roku przeniesiony z Rzymu do Maisons-Laffitte we Francji. W tej też miejscowości, 14 września 2000 roku Jerzy Giedroyc zmarł.