Stan skrajnego  ubóstwa – tj. taki, w którym człowiek nie może  zaspokoić podstawowych potrzeb – dotyczy jednej czwartej ludności Białorusi.

Takie wnioski wynikają z badania „Ocena biedy na Białorusi w latach 2017–2018” przeprowadzonego przez Białoruskie Centrum Badań Gospodarki BEROC.

Przy badaniu czynników wpływających na poziom ubóstwa, brano pod uwagę informacje z Ministerstwa Statystyki.

Po okresie  recesji 2015–2016, stopa ubóstwa na Białorusi w latach 2017–2018 zmniejszyła się z poziomu 29,3% do 23,9%.

Najwyższy poziom biedy jest obserwowany w obwodzie mohylewskim, gdzie  sięga 35,7%.

Natomiast najszybciej w ciągu ostatnich dwóch lat poziom ubóstwa spadał w obwodach brzeskim i witebskim  odpowiednio o 10,8% i 6,2% . Najniższy poziom skrajnego  ubóstwa  jest notowany wśród mieszkańców Mińska, gdzie  spadł  z 12,3% w roku 2016, do 8,6% w roku 2018 .

Grupy najbardziej narażone na ubóstwo to dzieci poniżej 18 roku życia, które mieszkają w rodzinach o dochodach poniżej progu ubóstwa; rodziny wielodzietne (zwłaszcza bez ojca) i mieszkańcy obszarów wiejskich, gdzie zarobki średnio o 20% niższe niż w mieście.

Źródło: Nasza Niwa, Biełta, BiełaPAN, Biełorusskij Partizan

Opracowanie BIS — Biuletyn Informacyjny Studium