Uzbekistan, w porównaniu z ubiegłym rokiem, „wspiął się” o cztery punkty w rankingu wolności prasy opracowanym przez organizację „Reporterzy bez Granic” i zajął 156 miejsce, wyprzedzając Kazachstan. Po śmierci Islama Karimowa, pierwszego prezydenta Uzbekistanu, w kraju odnotowano znaczny postęp w obszarze wolności słowa: uwolniono więźniów politycznych, odblokowano szereg stron internetowych (m.in. BBC Uzbek, Deutsche Welle, Fergana) i uproszczono procedurę rejestracji mediów. W Uzbekistanie jednak nadal istnieje cenzura, a krytyka władz jest niedopuszczalna.

Kazachstan awansował w rankingu o jeden punkt w porównaniu z rokiem 2019 i zajmuje 157. miejsce. Władze zaostrzyły kontrolę nad Internetem, serwisami informacyjnymi, sieciami społecznościowymi i komunikatorami, chociaż po wyborach w czerwcu 2019 r. wydawało się, że Kazachowie zyskali większą swobodę wypowiedzi.

Tadżykistan zajmuje 161. miejsce w rankingu. Presja władz wraz z kryzysem gospodarczym doprowadziły do ​​zamknięcia większości niezależnych mediów, wzrostu autocenzury i ucieczek dziennikarzy za granicę. Nękanie przez służby specjalne i zastraszanie są obecnie codziennością pozostałych w kraju przedstawicieli mediów. Zagranicznym dziennikarzom odmawia się akredytacji lub pracują pod stałą presją jej cofnięcia. Blokowane są serwisy informacyjne oraz sieci społecznościowe.

Najbardziej swobodnym jeżeli idzie o wolność słowa jest Kirgistan, który zajmuje 82 pozycję w rankingu. Dziennikarze śledczy jednak nadal mają trudności z dostępem do informacji i podlegają różnym formom presji – atakom fizycznym, cyberatakom i przesłuchaniom. Kwestią autocenzury pozostają relacje etniczne. Materiały dziennikarskie dotyczące korupcji mogą być niebezpieczne dla dziennikarzy, co dobrze ilustruje sprawa Matraimowa ( skandal korupcyjno-przemytniczy nagłośniony przez Azattyk, czyli kirgiską redakcję Radia Wolna Europa, jego odkrywca został zamordowany w Turcji przyp.red.) .

Turkmenistan zajmuje drugie od końca miejsce w rankingu wolności słowa. W kraju nasiliła się presja na dziennikarzy pracujących dla zagranicznych mediów. W ostatnich latach część z nich została aresztowana, poddana torturom lub w inny sposób zmuszona do rezygnacji z pracy.

Źródło: Fergana News

Opracowanie BIS — Biuletyn Informacyjny Studium