W Tadżykistanie wybucha kolejna panika walutowa. Tym razem dotyczy ona waluty amerykańskiej, którą ludzie desperacko próbują sprzedać. Tyle dolarów zalewa rynek, że banki odmawiają ich kupowania, powołując się na brak somoni, waluty krajowej. Sytuacja ta oznacza dramatyczną zmianę statusu dolara, który zawsze był preferowanym środkiem  przechowywania oszczędności. 31 marca za dolara płacono  na czarnym rynku 11,65 somoni, podczas gdy oficjalny kurs wynosił 13 somoni.

Lokalni przedsiębiorcy spodziewają się, że dolar znajdzie się pod jeszcze większą presją. Dilszod Szukurow, 40-letni mieszkaniec Duszanbe, przypisuje to Rosji zmierzającej do sprzedaży swoich towarów eksportowych w rublach.

Somoni jest mocno  powiązany z rosyjskim rublem ze względu na dużą liczbę przekazów pieniężnych wysyłanych do Tadżykistanu przez migrantów zarobkowych pracujących w Rosji.

Rosyjscy  finansiści odnieśli znaczący sukces w odrabianiu strat  wartości rubla poniesionych w wyniku nałożonych na Moskwę  sankcji międzynarodowych, chociaż stało się to poprzez wprowadzenie drakońskich środków kontroli waluty.

Podczas, gdy banki tadżyckie twierdzą, że mają ograniczoną liczbę somoni do sprzedania, serwis informacyjny Asia-Plus cytuje swoje źródła z branży finansowej, twierdząc, że banki przyjęły pozycję wyczekiwania. Faktycznie mają wystarczająco dużo somoni, ale niechętnie kupują duże ilości dolarów w związku z niepewnością  na rynku walutowym. Centralny Bank Tadżykistanu nie skomentował tych doniesień.

Saimiddin Dustow, przebywający na wygnaniu dziennikarz, obecnie mieszkający w Polsce, uważa, że ​​wrzawa wokół dolara jest sztucznie podsycana przez władze, gdyż rząd stara się zebrać dolary potrzebne do spłaty zobowiązań z tytułu euroobligacji. We wrześniu 2017 roku Tadżykistan sprzedał swoje pierwsze  euroobligacje, zyskując 500 milionów dolarów. Dług ma zostać spłacony w 2027 roku. W tym okresie Duszanbe będzie musiało zapłacić inwestorom dodatkowo  ponad 350 milionów dolarów. Tylko w latach 2025-2027 rząd będzie skazany na  wydatek w wysokości około 200 milionów dolarów rocznie.

Źródło: Eurasianet

Opracowanie BIS – Biuletyn Informacyjny Studium