Inflacja w Tadżykistanie: stan obecny i prognoza
Krajowy urząd statystyczny Tadżykistanu podał, że ceny produktów żywnościowych w kraju wzrosły w marcu bieżącego roku o 1,7%. Miesiąc wcześniej produkty podrożały o 0,8%.
Stosunkowo mocno wzrosły ceny warzyw (o 7,4%) i owoców (o 7,8%). Odnotowano również wzrost cen za mleko (o 3,7%), ryż i jaja – po 3,3%.
Tymczasem wzrost cen artykułów przemysłowych spowolnił w porównaniu z poprzednim miesiącem – z 0,8% w lutym do 0,2% w marcu. Także taryfy na usługi płatne dla ludności w marcu spadły o 0,2%.
Od początku roku artykuły spożywcze podrożały o 3%, przemysłowe o 1,2%, a usługi o 0,1%. Skumulowane tempo wzrostu cen w pierwszym kwartale bieżącego roku wyniosło 1,8%.
Wcześniej służba prasowa Narodowego Banku Tadżykistanu poinformowała, że stopa inflacji w marcu tego roku wyniosła 0,9%. Według danych Narodowego Banku Tadżykistanu roczna inflacja (od marca 2022 do końca marca 2023) wyniosi 3,6%. Cel inflacyjny Narodowego Banku Tadżykistanu w 2023 roku utrzymuje się na poziomie 6,0% (±2 pkt. proc.), podobnie jak w ostatnich latach.
Niedawny raport World Economic Outlook opublikowany przez Bank Światowy potwierdza, że inflacja w Tadżykistanie w 2023 roku „będzie stopniowo spadać i pozostanie w docelowym przedziale Tadżykistanu 4-8%, wspieranym przez restrykcyjną politykę pieniężną”.
Tymczasem ekonomiści Azjatyckiego Banku Rozwoju spodziewają się w tym roku w Tadżykistanie wyższej inflacji – 7,0%. Swoją prognozę tłumaczą „możliwą deprecjacją waluty narodowej, połączoną z osłabieniem rosyjskiego rubla, wzrostem wynagrodzeń urzędników i emerytur”. W 2024 roku specjaliści Azjatyckiego Banku Rozwoju spodziewają się spadku inflacji do 6,5%, w związku z tym, że światowe ceny żywności nie powinny drastycznie rosnąć.
Warto dodać, że graniczący z Afganistanem Tadżykistan jest najbiedniejszym krajem Azji Środkowej mimo posiadania wielu cennych surowców naturalnych, m.in. złota, srebra, antymonu, wolframu i węgla. Państwo to ma także znaczące zasoby wody, czyli bogactwa b. cennego w środkowoazjatyckim regionie. Potencjał ten jest jednak na razie wykorzystywany w zaledwie 5 procentach. (przyp. red.)
Źródło: Asia Plus
Opracowanie BIS – Biuletyn Informacyjny Studium