27 października 2019 w Cambridge w wieku 76 lat zmarł Władimir Bukowski, rosyjski pisarz, dysydent, obrońca praw człowieka. Za swoją działalność dysydencką w sowieckich więzieniach, obozach karnych i zakładach psychiatrycznych spędził łącznie dwanaście lat. Od 1976 żył na emigracji – pomimo kilku wizyt nigdy nie zdecydował się na powrót do Rosji.

Bukowski urodził się w rodzinie o polskich korzeniach, był prawnukiem polskiego oficera wziętego przez Rosjan do niewoli w bitwie pod Ostrołęką (1831) i zesłanego na Syberię,

W latach osiemdziesiątych otwarcie popierał politykę Ronalda Reagana przeciwko reżimom komunistycznym. Krytykował Zachód za przejawy zachowawczości względem komunizmu i Związku Radzieckiego, uznając to za błędne dążenie do stabilizacji za wszelką cenę. Był zdecydowanym przeciwnikiem strategii odprężenia, a później poparcia udzielonego przez Zachód Michaiłowi Gorbaczowowi.Nie popierał pierestrojki, którą uznawał za zwodzenie przez ekipę Gorbaczowa społeczeństwa i opinii międzynarodowej w celu utrzymania systemu i własnej władzy.

Wraz z upadkiem ZSRR działał na rzecz powołania międzynarodowej komisji mającej zbadać zbrodnie komunistyczne.
Jawnie krytykował rzeczywistość polityczną Rosji po upadku ZSRR. Sprzeciwiał się rosyjskiej wersji kapitalizmu, przejawom postkomunizmu, korupcji i rozkradaniu majątku państwowego.

W ostatnich latach życia mieszkał w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Kilkukrotnie gościł w Polsce. W 2005 był gościem specjalnym organizowanej przez Studium Europy Wschodniej Warsaw East European Conference.
Będąc eurosceptykiem, sprzeciwiał się dalszej integracji w obrębie Unii Europejskiej oraz postępującego jego zdaniem zawężania sfery wolności jednostki, w czym widział analogie do ZSRR.