Stolica Białorusi 80 lat temu z powrotem otrzymała polsko-rosyjską nazwę „Mińsk”. Przez kilkanaście lat, w okresie międzywojennym władze sowieckiej Białorusi używały białoruskiej nazwy miasta „Miensk”.

W latach dwudziestych, kiedy Mińsk stał się stolicą BSSR, na Białorusi funkcjonowały 4 języki państwowe — białoruski, jidysz, polski i rosyjski. Tylko w pierwszym z nich stolica Białorusi była nazywana zgodnie z tradycją historyczną— Miensk. W innych językach używano pochodzącej z języka polskiego nazwy „Mińsk”.

Jednak 29 lipca 1939 r. władze sowieckie oficjalnie pozbawiły miasto jego białoruskiej nazwy. Decyzję o tym Rada Najwyższa sowieckiej Białorusi podjęła na fali rusyfikacji.

W starożytnych kronikach ruskich i litewskich, w których po raz pierwszy wspomniana jest obecna stolica Białorusi, miasto nazywało się „Miensk”. Według historyków, po raz pierwszy nazwa „Mińsk” pojawiła się  w źródłach polskich (w języku łacińskim) z XVI wieku.

Forma Mińsk w oficjalnych dokumentach ostatecznie zastępuje Miensk dopiero w wieku XVIII, wraz z wypieraniem języka ruskiego z użytku państwowego. Po rozbiorach  nazwa z polskich dokumentów i map została automatycznie przeniesiona do dokumentów i map rosyjskich — dlatego w dzisiejszym języku rosyjskim funkcjonuje nie ruska, tylko polska nazwa białoruskiej stolicy.

W roku 1991 Rada Miasta Mińsk zaproponowała  przywrócenie historycznej, białoruskiej nazwy stolicy. Jednak Rada Najwyższa Białorusi nie poparła tej inicjatywy samorządu.

Mimo to, do dziś część Białorusinów — szczególnie tych nie popierających obecnego reżimu  — używa historycznej nazwy „Miensk”.

Źródło: Nasza Niwa, Biełta, BiełaPAN, Biełorusskij Partizan

Opracowanie BIS — Biuletyn Informacyjny Studium