Nagroda im. św. Grzegorza Peradze
W dniu 13 września 2010 r. Międzynarodowa Rada Naukowa „Pro Georgia. Journal of Kartvelological Studies” ustanowiła Nagrodę im. św. Grzegorza Peradze.
Nagroda jest przyznawana co dwa lata osobom, które w swojej działalności naukowej prezentują te wartości, którym wierny był św. Grzegorz Peradze. Nagroda wyróżnia wybitne osoby, których dorobek życia jest godnym do naśladowania wzorem dla innych.
Wykonawcą Nagrody jest ojciec Panteleimon Ginturi z Tbilisi, wedle projektu Davida Kolbai Uniwersytetu Warszawskiego.
Kapituła Nagrody im. św. Grzegorza Peradze:
David Kolbaia (przewodniczący Kapituły), Henryk Paprocki (Warszawa), Bernard Outtier (Paris), Jan Malicki (Warszawa), Wojciech Materski (Warszawa), Vakhtang Licheli (Tbilisi), Jost Gippert (Frankfurt nad Menem).
Dr David Kolbaia ze Studium Europy Wschodniej UW, jest historykiem, orientalistą i kartwelologiem, tłumaczem i badaczem tekstów starogruzińskich, założycielem i redaktorem naczelnym czasopisma „Pro Georgia. Journal of Kartvelological Studies”. Pod jego redakcją ukazały się dzieła św. Grzegorza Peradzego w języku gruzińskim i angielskim.
Św. Grzegorza Peradze – kapłan Kościoła Gruzińskiego, żołnierz w okresie obrony niepodległości Gruzji przed bolszewikami w 1921 r., następnie aż do końca życia na emigracji.
Grzegorz Peradze urodził się 13 września 1899 r. w Bakurciche, w prowincji Kaheti w Gruzji, w rodzinie duchownego prawosławnego. Po studiach teologicznych w Gruzji i Rosji kształcił się też na wydziale filologicznym uniwersytetu w Tbilisi. W 1921 władze Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego wysłały go na studia teologiczne do Berlina, gdzie uzyskał tytuł magistra teologii, a w 1926 r. w Bonn obronił doktorat z filozofii.
W 1931 r. w Paryżu Grzegorz Peradze złożył śluby zakonne i przyjął święcenia kapłańskie. Marzył o tym, żeby być wykładowcą w szkole teologicznej. Pragnienie urzeczywistniło się w 1933 r., gdy metropolita Dionizy zaprosił go do Warszawy, proponując mu stanowisko zastępcy profesora patrologii i zastępcy kierownika seminarium patrystycznego w Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego. W styczniu 1934 r. w greckiej katedrze św. Sofii w Londynie o. Grzegorz otrzymał godność archimandryty.
Odbył wiele podróży naukowych, m.in. do Ziemi Świętej, Syrii, Grecji, Bułgarii, Rumunii, Austrii, Włoch. Także po wybuchu wojny prowadził badania naukowe. W sumie pozostawił po sobie ponad 70 prac, głównie z dziedziny patrologii.
5 maja 1942 r. został aresztowany przez gestapo i deportowany do obozu Auschwitz, gdzie zginął 6 grudnia 1942 r. Informacja o jego śmierci pojawiła się w materiałach Biura Informacji Komendy Głównej AK.
Źródło: Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau
